O KRAJU
Dawny Ceylon – to w języku syngaleskim Błogosławiona Wyspa, nazywana
także Łzą Indii ze względu na charakterystyczny kształt i położenie
na Oceanie Indyjskim. Zajmuje powierzchnię ok. 66 tys.km2 (350 km
długości, 180 km szerokości). Najwyższym szczytem jest Pilurutalagala
(2524 m n.p.m). Centralny masyw górski otoczony jest terenami wyżynnymi
z plantacjami herbaty zamieniającymi się na wybrzeżu w rozległe równiny.
Stolicą Sri Lanki jest Colombo. Tu znajduje się też międzynarodowe
lotnisko. Językami urzędowymi na Sri Lance są syngaleski i tamilski,
ale porozumieć się można także po angielsku.
KLIMAT
Wyróżnia się dwie pory monsunowe. Występują one od maja do września, w pierwszych tygodniach opady mogą być silne. W okresie październik-listopad występują burze. Najwyższa
temperatura w ciągu roku panuje na wybrzeżach. Średnia roczna temperatura powietrza wynosi 28°C, 1 stopień mniej ma średnia temperatura wody w morzu. W centralnej części kraju,
na obszarach wyżynnych jest zdecydowanie chłodniej. Średnia temperatura w Kandy, położonym na wysokości ponad 300 m n.p.m. wynosi 20°.
LUDZIE
Syngalezi, Tamilowie, Europejczycy i Weddowie- to grupy etnicze zamieszkującą ta niewielką wyspę. Pierwsi na Cejlonie pojawili się Weddowie, ponad 16 tys. lat temu. To typowo
myśliwski ród, podobny kulturowo do afrykańskich Buszmenów czy australijskich Aborygenów. Dominująca grupą etniczną są Syngalezi, którzy pojawili się w IV w p.n.e.
Druga pod względem liczebności grupę etniczną stanowią Tamilowie, którzy przybyli na Sri Lankę prawdopodobnie w II w. p.n.e. Zamieszkują głównie północną część kraju. Najmniej
liczną grupą są Burgherzy, którzy wywodzą się od europejskich osadników. Większość z nich posługuje się językiem angielskim; mieszkają głównie w Kolombo.
Ze strony mieszkańców Sri Lanki cudzoziemcy mogą spodziewać się zadawania pytań osobistych na temat pochodzenia, wieku, stanu cywilnego czy dzieci. W naszej kulturze może się to
wydawać dziwne, ale na Cejlonie jest to całkiem normalne. Rozmowa z miejscowymi podniesionym głosem odbierane jest jako obraza. Do miejsc świętych należy wchodzi bez obuwia.
Kobiety powinny mieć na sobie długą spódnicę lub spodnie oraz bluzkę z niewielkim dekoltem i zakrytymi ramionami, mężczyźni natomiast-długie spodnie. Na Sri Lance panuje zwyczaj
jedzenia rękoma, bez używania sztućcy.
RELIGIA
Główną religią na wyspie jest buddyzm, wyznawany przez Syngalezów. Tamilowie praktykują hinduizm oraz chrześcijaństwo. Na zachodnim i wschodnim wybrzeżu dominuje islam.
Ciekawym miejscem, które skupia wyznawców wszystkich religii jest miejscowość Kataragama, gdzie znajduje się świątynia hinduska, buddyjska oraz meczet oraz Szczyt Adama w
okolicach Kandy, na którym znajduje się tajemniczy odcisk ludzkiej stopy.
Wyznawcy hinduizmu wierzą, że odcisk pozostawił Śiwa, buddyści, że Budda, według muzułmanów stopę na górze postawił Adam, natomiast chrześcijanie indyjscy zakładają, że był to
św. Tomasz.
KUCHNIA
W lankijskiej kuchni dominuje ryż. Znanych jest ok. 20 odmian ryżu; jest on najczęściej podawany z potrawkami curry, mięsnymi lub warzywnymi. Inną popularną potrawą jest hopper,
czyli rodzaj naleśnika z delikatnego ciasta z dodatkiem mleczka kokosowego i soku palmowego. Bardzo często jada się ryby, owoce morza oraz egzotyczne owoce. Zauważalne są
również zagraniczne wpływy, które pozostały po czasach kolonialnych. Z kuchni indonezyjskiej pochodzi potrawka z ryżu, zawiniętego w liście bananowca. Tamilowie wprowadzili do
cejlońskiej kuchni dosa, czyli ryżowe naleśniki oraz vadai – rodzaj przekąski z ciecierzycy. Typową muzułmańską potrawą są rotty, czyli warzywa z curry, owinięte ciastem
naleśnikowym. Rotty kroi się także na makaron.
Popularnym na Sri Lance napojem jest sok z orzechów kokosowych. Oprócz zwykłego napoju, stanowi także składnik soku palmowego. Po destylacji wyrabia się z niego arak oraz
koktajle. Popularna na całym świecie cejlońska herbata w swoim rodzinnym kraju nie ma najlepszej marki. Spowodowane jest to faktem, że najlepsze zbiory wysyłane są zagranice, w
restauracjach natomiast parzą tanie herbaty, wątpliwej jakości. Dużo lepsza jest lankijska kawa, która robiona jest z ziaren, hodowanych na miejscowych plantacjach.
|
|